KIŞ AĞLAMASI

Kış ağlaması taşır dağ sırtları buralarda
Ağ örer kapılarda ayaz kesiği
Uçsuz bucaksız ak örtüyü kaldırır sonra güneş
Köpürür ırmaklar o zaman, kavuşur göle
Pamuksu gökten kopar dağdan inen su
Ancak kayalara çarpa çarpa durulur

Sen daha ılık bir aymazlıktasın
Dalından bir yaprağı koy vermedin akan suya
Yığılmadın sert rüzgarla bir kuytuya
Oysa çiyleri toplasan üzerinde, elmas iğne olursun
Kapılsak suya birlikte damla damla inci kolyeyiz
Ne geldiğimiz yer ne varacağımız umrumuzda

Evin Okçuoğlu

UZAK SEVGİLİLER

Sis bastırmış iyice, sular yükselmiş
Yolu yok haber salmanın, mektup iletmenin
Sadece ay-bulutlar ötesinde, mavi gökte-
Parlıyor üzerinde uzak sevgililerin
Bütün gün aklımda bu, neye baksam
Yürek dayanmıyor.
Açılması güç bir kilit gibi çatık kaşlarım
Her gece, gölgesi gelir diye düşümde
Yarısını ona ayırıyorum üstümdeki yorganın.

-Li Tai Pe-